Najpiękniejsze pieśni ulubionych bardów

Janusz Kasprowicz - muzyk, kompozytor, autor tekstów. Jest twórcą, liderem, wokalistą i basistą zespołu Projekt Volodia, znanego m.in. z brawurowych aranżacji utworów Włodzimierza Wysockiego, wspólnych koncertów z Mirosławem Baką, transmisji w radiowej Trójce ze studia im. Agnieszki Osieckiej oraz występów na ważnych wydarzeniach kulturalnych w całym kraju, których zagrał już kilkaset - od klubowych po duże sale widowiskowe, teatralne i filharmonie. Propagator, znawca i miłośnik twórczości Włodzimierza Wysockiego, juror podczas festiwali, pomysłodawca oraz dyrektor festiwali: im. Włodzimierza Wysockiego "Wołodia pod Szczelińcem", wrocławskiego Festiwalu "Pieśniarze Niepokorni", "Lwowskich dni we Wrocławiu" oraz dyrektor artystyczny koncertów m.in. cyklicznej "Nocy Bardów" podczas Festiwalu Trzech Kultur we Włodawie. Odznaczony przez Stowarzyszenie Miera Kauss przyznające międzynarodowy medal "Kielich pokoju" osobom z całego świata zasłużonym dla działań pokojowych - za działania "Wysocki w czasie i przestrzeni".

Stanisław Marinczenko - "wielowymiarowy" muzyk, multiinstrumentalista (gitary, pianino, buzuki, akordeon, mandolina, harfa...) Aktywnie udzielający się w wielu gatunkach muzycznych, poza piosenką literacką można usłyszeć jego dźwięki w klimatach irlandzkich, elektrogotyku …

Koncert duetu odbiega od stylistyki typowej dla występu bardów. Bogate instrumentarium, t. j. akordeon, buzuki i oczywiście gitary, zmienianie przez wykonawców, głównie Stanisława Marinczenko podczas koncertu, niebywale urozmaica brzmienie, które eliminuje monotonność występu, zwłaszcza podczas wirtuozerskich popisów multiinstrumentalisty.

Cytat jednej z recenzji: "… Kasprowicz i Mariczenko czarują widza autentycznym zaangażowaniem w niebanalny przekaz uczuć i wizji artystycznych, sięgając do źródeł, nieraz zapomnianych, nieraz pominiętych. Kasprowicz czaruje głosem zlokalizowanym gdzieś pomiędzy barwną matowością Wysockiego a intelektualną chrypką Waitsa, Mariczenko czaruje instrumentami (gitara, mandolina, buzuki, akordeon) dokumentując zachodnią dekadencję wschodnią perfekcją brzmienia."